Istanboel heeft besloten de vorig jaar gestarte “buitenopvang voor katten” opnieuw te faciliteren.
Met de bouw van zogeheten kattenhuisjes werden de vele zwerfkatten tot een integraal en gewenst onderdeel van de samenleving gemaakt. De dieren worden beschouwd als levende versiering van de stad, gezellig en blijken daarnaast ook nog eens zeer effectieve (gratis) rattenbestrijders.
Istanboel zegt hiermee tevens een historische cultuur te doen herleven. In het laatste islamitische rijk, dat van de Ottomanen, werd er bij de ontwikkeling van steden altijd expliciet rekening gehouden met de aanwezigheid van dieren. Zo kennen verschillende steden tot op de dag van vandaag nog vele vogelpaleizen, daterend uit de 13e en 14e eeuw. Het weerspiegelt een beleid van het Ottomaanse Rijk dat gericht was op medeleven met alle door God geschapen wezens. Vanwege de pracht en praal van deze vogelhuisjes werden ze ook wel functionele kunst genoemd.
In de 18e en 19e eeuw werd wereldwijd bekend met welke compassie de Ottomaanse moslims met dieren omgingen. Zo schreef de Franse reiziger en schilder Antoine-Laurent Castellan in 1812 bijvoorbeeld: “Ooievaars en zwaluwen kunnen nestelen in vogelhuisjes zonder bang te hoeven zijn dat ze worden weggejaagd. Honden lopen los op straat en mensen lopen er tussen met vlees om katten en honden te voeren. Wat een bijzondere samenleving.”